STANOWISKO GŁÓWNEGO INSPEKTORATU PRACY

Z 27 MAJA 2010 R. W SPRAWIE OCHRONY PRZEDEMERYTALNEJ

(GPP-426-4560-32-1/10/PE/RP)

Przepisy ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.) uzależniają zasady przechodzenia na emeryturę od daty urodzenia pracownika oraz (w przypadku pracowników urodzonych po 31 stycznia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r.) od nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Jednocześnie należy stwierdzić, że do wszystkich ww. pracowników stosuje się określoną w kodeksie pracy ochronę przedemerytalną.

Zgodnie z art. 39 kodeksu pracy, pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

Zasadne przy tym wydaje się stwierdzenie, że w odniesieniu do pracowników, dla których nabycie prawa do emerytury będzie uzależnione wyłącznie od osiągnięcia tzw. wieku emerytalnego (bez konieczności wykazania okresów podlegania ubezpieczeniu) doniosłość prawną traci określony w ww. art. 39 kodeksu pracy warunek polegający na tym, że okres zatrudnienia w którym pracownik korzysta z ochrony przedemerytalnej powinien umożliwiać mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem wieku emerytalnego. Ochrona przedemerytalna tych pracowników będzie bowiem uzależniona wyłącznie od ich wieku, a okres zatrudnienia nie będzie miał wpływu na prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego lecz na ich wysokość.